René Tosari pendelt als kunstenaar van Surinaamse komaf heen en weer tussen Paramaribo en Amsterdam. Thuis is waar hij werkt. Nu is hij in Amsterdam en samen met hem heb ik op een winderige dag in juni deze werken van hem buiten gefotografeerd. Het licht binnen beviel niet, maar buiten viel het licht evenmin mee. Het was weliswaar bewolkt maar niet egaal bewolkt, dus de kleurtemperatuur verschilde nogal. Maar er was haast bij, dus hebben we toch doorgezet.
Het is een wonderlijk geheel geworden, dit tienluik. De eilandengroep lijkt wel wat op die van de Indonesische Archipel maar de figuren die op de eilanden zijn getekend lijken van verschillende culturen afkomstig te zijn. Sommige symbolen en iconen herken ik uit eerder werk van René Tosari, andere zijn nieuw voor me.Rennende mensiguren of figuren peddelend in een prauw. Vogels van onbekende pluimage: een bonte vogel, een haantje,een wielvogel. Een slang of draak en een in rood gehulde krijger. En dan de kleurrijke icoontjes, vierkant, rond of rechthoekig.
Het blauw associeer ik met de zee of de oceaan of nog liever golfstromen, waarin de eilanden lijken te drijven. De stromingen lijken in elkaar over te gaan, ze hebben een eigen wil.
Het is een combinatie van kleuren, ogenschijnlijke beweging en soepele stilering. Ik heb wel eens gedacht dat Tosari’s schilderijen alleen maar over vorm gingen en vorm is zeker belangrijk maar hij ondergraaft de vorm door zijn techniek: hij combineert olieverf met acryl. Olie en water stoten elkaar immers af.Het blauw associeer ik met de zee of de oceaan of nog liever golfstromen, waarin de eilanden lijken te drijven. De stromingen lijken in elkaar over te gaan, ze hebben een eigen wil.
Misschien is die techniek wel het wezen van Tosari als kunstenaar: hij probeert eilanden met elkaar te verbinden, organische vormen met gestileerde mens- en dierfiguren te plaatsen in een groot kader. Water met aarde. Delen met het grotere geheel en tenslotte verschilende culturen binnen een groot en kleurrijk raamwerk te plaatsen.
Zelf geeft Tosari een ideologische draai aan dit tienluik. Hij heeft het Diversity is Power genoemd. De titel verwijst naar een literair festival van Surinaamse en Zuid-Afrikaanse schrijvers dat plaatsvond in 2007. Het festival werd georganiseerd door de Surinaamse Schrijversgroep ’77.
Het tienluik is te zien in galerie Nouvelle Images aan Westeinde in Den Haag. Het maakt deel uit van de expositie Eat My Frame. Curator is kunstenaar en veelschrijver Michael Tedja.
Het tienluik is voortgekomen uit het ontwerp van de vloer dat hij voor het nieuwe gebouw van het Bijlmer Park Theater in Amsterdam Zuidoost heeft gemaakt. Begin oktober wordt het feestelijk geopend.
Tosari heeft gezocht naar tekeningen, iconen en symbolen die aansluiten bij de diverse culturen in Amsterdam Zuidoost. Hij heeft gebruik gemaakt van afbeeldingen uit een encyclopedie van tekens en symbolen. Ze zijn voornamelijk afkomstig uit China, Afrika, Noord en Zuid Amerika.- Eat My Frame, KIT Publishers& The DFI Publishers, 2009
- Surinaamse Schrijversgroep '77
Je hebt goed gekeken en het mooi beschreven. Eilanden van ver: mooi beeld. Ook voor mij is het een zee waarin eilanden liggen, maar soms ook een heelal waarin brokken rondvliegen. Het is een eigen grenzeloos universum.
BeantwoordenVerwijderen