Tafelpoten en stoel verdwijnen in het veldje vol gras en bloemen. Schaduwen zijn er weinig, alleen maar om een beetje diepte te suggereren. De rugleuning van de stoel is opmaat voor een trapje dat leidt naar een rode maar gesloten deur (de deur lijkt op een poort).Het heeft iets verstilds, deze tuin waar de bus langs rijdt en de klok op de commode op vijf over tien is blijven staan. De lamp boven de tafel maakt het tafereel nog huiselijker. C-E in de stam van de boom is aandoenlijk want waar Elsje is, is Cor (andersom mag ook). De vrouw met Modigliani-gezicht mijmert. Het eitje is nog heel. De vis is tot op de graat verorberd.
Het is lente. Alles oogt fris. De tuin is beschermd door een hekje dat lijkt op een rij mannetjes in gelid; ze beschermen de tuin.
De vrouw bloost. Ik vermoed dat ze wacht op haar geliefde. Misschien duidt de bus daarop.
Je zou het tafereel intiem kunnen noemen. Of de poëzie van het alledaagse. De zorgen zijn even opzij gezet. Het mijmeren is begonnen.
Dit is een werk van Elsje van Nieuwenhuizen. Ze stelt haar werk tentoon in onderstaande galerie. Ook is hier werk van haar partner Cor Bakker te zien. Cor Bakker werkt om spoken op te ruimen, Elsje om een ogenblik vast te leggen. Hun eerste expositie in een echte galerie.
Link
www.galerieplein7.nl
Het is lente. Alles oogt fris. De tuin is beschermd door een hekje dat lijkt op een rij mannetjes in gelid; ze beschermen de tuin.
De vrouw bloost. Ik vermoed dat ze wacht op haar geliefde. Misschien duidt de bus daarop.
Je zou het tafereel intiem kunnen noemen. Of de poëzie van het alledaagse. De zorgen zijn even opzij gezet. Het mijmeren is begonnen.
Dit is een werk van Elsje van Nieuwenhuizen. Ze stelt haar werk tentoon in onderstaande galerie. Ook is hier werk van haar partner Cor Bakker te zien. Cor Bakker werkt om spoken op te ruimen, Elsje om een ogenblik vast te leggen. Hun eerste expositie in een echte galerie.
Link
www.galerieplein7.nl
Geen opmerkingen:
Een reactie posten