Eendjes voeren zou slecht zijn voor de gezondheid van de eenden. De woerden zouden geil worden van het brood en dat zou tot gevolg hebben dat er meer verkrachtingen plaatsvinden in vijvers, sloten en plassen. Kortom: meer dan sexuele intimidatie op het water.
Grote onzin, meent bioloog Kees Moeliker, als een vrouwtjeseend er geen zin in heeft, is het onmogelijk te paren. Niets is de natuur vreemd, zelfs necrofiele homofilie niet, vertelt de bioloog. Dieren, in dit geval eenden, die paren met dode soort- en sexegenoten. Dat heeft niets met overprikkeling te maken maar met de houding waarin de op sexbeluste woerd een soortgenoot aantreft. Die positie geeft de doorslag. Dit is maar een van de voorbeelden die Moeliker vertelt aan de hand van foto's op het diascherm.

Emily Kocken heeft er goed aan gedaan om deze bioloog uit te nodigen want haar werk gaat over dieren, over mensen en over voedsel (brood). Ze heeft een aantal broodpoppen gemaakt die ze hier en daar heeft neergezet. Ze bleef in de buurt, wachtend op reacties van mens en dier.
De dieren waren niet zo happig als ze misschien wel had gehoopt: ze zagen er eerder iets bedreigends in dan iets voedzaams. Maar de reacties van de soortgenoten van de kunstenaar mochten er wezen. Kocken heeft het een driehoeksverhouding genoemd: dier, mens, winter.

De broodpoppen zweven tussen hemel en aarde: ze zijn nooit levend geweest maar echt dood willen ze evenmin want er zijn schimmels ontstaan die inmiddels een eigen leven leiden.

Kocken heeft al eerder laten zien dat schimmels haar uitermate boeien, dat was tijdens Con-Fusion in blue major bis, de expositie die ze onlangs met Joep van der Bijl heeft georganiseerd.
Tijdens deze expositie kunt u de broodpoppen - Het Breadman Project - nog een keer bewonderen in een klaslokaal dat zich op een idyllische plek bevindt. Buiten staat het vingerhoedskruid in volle bloei, binnen verkeren de breadmen in een verregaande staat van verval. Dat is een mooie tegenstelling.
Op de verklaring van de titel van dit stukje heeft u even moeten wachten. Cloaca kent u wellicht als het Latijnse woord voor riool. Het woord is ook bekend geworden door de gelijknamige film van Willem Sande Bakhuyzen (2003). Het bijvoeglijke naamwoord is hiervan afgeleid. De kus heeft betrekking op de paringsdaad van twee eenden (vogels), in dit geval op een normale paring. De opening van een vrouwtjeseend is multifunctioneel: ze poept, ze paart en ze legt er eieren mee. Cloaca: ingang (zaad) en uitgang (pis, poep, eieren).

Dit is de eendenman: het boek en een portret van hem. De foto bovenaan dit stukje is een combinatie van twee opnamen: de bioloog staat in het midden, links staat Emily Kocken, rechts Josien Vogelaar (eveneens kunstenaar), de foto die ik er overheen heb gelegd is een opname van twee parende eidereenden (een van de dia's die werd vertoond).

Links
http://emilykocken.nl/
http://www.mediamatic.net/download.php?id=83735
http://nl.wikipedia.org/wiki/Cloaca_(anatomie)
http://www.nieuwamsterdam.nl/boekuitgave.aspx?id=1176